Szczęśliwa dorosłość po nieszczęśliwym dzieciństwie...?
Czy możliwe jest szczęśliwe dorosłe życie po nieszczęśliwym dzieciństwie...? Jak myślicie?
"PSYCHOLOGIA. KLUCZOWE KONCEPCJE" TOM 1-5 - recenzja
Autorką recenzji jest psycholożka i psychoterapeutka Marzena Biernacka. Niedawno do moich rąk trafiła składająca się z 5 tomów pozycja PWN dotycząca kluczowych koncepcji w psychologii. Jeżeli spodziewacie się kolejnego nudnego podręcznika, to muszę Was rozczarować! Seria PSYCHOLOGIA. KLUCZOWE KONCEPCJE to nie tylko wciągająca lektura dla pasjonatów tej dziedziny nauki, ale też pomocna ściąga dla studentów psychologii, a także prawdziwa skarbnica wiedzy dla absolwentów tego kierunku studiów – pozwala nie tylko przypomnieć sobie niektóre zapomniane teorie czy pojęcia, ale też uporządkować i uaktualnić swoją wiedzę…
To nie przeszłość wpływa na nasze szczęście tylko My sami...Niezależnie od tego z jakiej rodziny pochodzimy możemy być szczęśliwi. Rodziny się nie wybiera, ale to jak będzie wyglądało nasze życie dorosłe zależy od nas, mamy na to wpływ:). Szczęście może spotkać każdego...
OdpowiedzUsuńZimbardo w książce „Paradoks czasu” zwracają uwagę, że najważniejsze znaczenie dla postrzegania przeszłości ma stanowisko, jakie wobec niej przyjmujemy: „To Twoje nastawienie wobec wydarzeń z przeszłości ma większe znaczenie niż same te wydarzenia. Rozróżnienie między przeszłością a twoją aktualną interpretacją tej przeszłości jest kluczowe, ponieważ daje nadzieję na zmianę. Nie można zmienić tego, co wydarzyło się w przeszłości, ale możesz zmienić swojej nastawienie wobec tego, co się zdarzyło”. Od nastawienie zatem zależy, czy do naszej przeszłości będziemy mieć pozytywny czy negatywny stosunek.
OdpowiedzUsuńNie chodzi bowiem o to, aby wymazywać z pamięci złe wspomnienia, ale aby potrafić zmienić swoje nastawienie wobec nich, bowiem „Reinterpretowanie przeszłości daje ci po prostu nad nią kontrolę, zamiast pozwolić jej kontrolować ciebie. Odpuszczenie i pójście do przodu nie oznacza, że przeszłość ulega zapomnieniu – staje się jedynie sympatyczniejsza” (Zimbardo 2009)