Czy wybaczyć po zdradzie?

Autorką artykułu jest Monika Kornaś.

Czy wybaczyć po zdradzie? Wyobraźmy sobie taką historię: … wysiadła z autobusu, wskakując w ogromną kałużę na chodniku i ochlapując nowe spodnie. Padało coraz mocniej i jak na złość zapomniała parasola. Wtuliła głowę w kołnierz płaszcza i szybkim krokiem ruszyła przez park w stronę osiedla. Nie usłyszała jego kroków, ale po chwili poczuła, że deszcz już nie moczy jej włosów. Zobaczyła uśmiechniętego blondyna z ogromnym, niebieskim parasolem. Okazało się, że mieszkają niedaleko i codziennie spotykają się w autobusie miejskim tej samej linii. Jak mogła go nigdy wcześniej nie zauważyć? To nie był ich ostatni spacer. Był pierwszy i po nim nastąpiło jeszcze wiele innych. Myśleli, że tak już będzie zawsze, że ich miłość przetrwa wszystko. Było wspólne kupowanie mieszkania, wybieranie zasłon, szafek do kuchni, talerzy, ręczników. Były wspólne wakacje w Sopocie, wypad ze znajomymi w góry. Były plany, marzenia, wizje wspólnej przyszłości. Wystarczyła jedna chwila, by ten cały sielankowy świat legł w gruzach. Pojawiła się ona: zdrada.

Nie ważne już kto się jej dopuścił, dla wielu osób to słowo oznacza definitywny koniec związku, wspólnych marzeń, kolejnych dni spędzanych ze sobą. Zdrada jest dla nich potworem, który zakrada się do ich idealnego życia i burzy wszystko to, co razem zbudowali. Przekreśla wspólną przyszłość, nie daje żadnej szansy.

Czy rzeczywiście tak jest?
Czy zdrada zawsze musi oznaczać koniec?
I dlaczego w ogóle się pojawia? Czy jest to chwila zapomnienia, a może ucieczka od rutyny i szukanie tego, czego nie możemy znaleźć w swoim związku?
I najważniejsze pytanie: co dalej? Odejść? A może wybaczyć?
Jak żyć po zdradzie?

Bardzo dużo pojawiło się tych pytań, ale temat nie jest łatwy, nie jest jasny i chyba tylko te pytania pozwolą go jakoś uporządkować.

Zacznijmy od pytania, które nurtuje nas wszystkich: skąd się bierze zdrada?
Zdrada jest świadomym zawiedzeniem zaufania drugiej osoby, zazwyczaj takiej, która jest nam bliska. Mamy tu więc dwa ważne komponenty zdrady: zaufanie i bliską osobę. W tym znaczeniu pojęcie zdrady jest bardzo szerokie. W związku zaś często mówi się o zdradzie małżeńskiej.

Powodów, z jakich ludzie dopuszczają się zdrady jest naprawdę wiele. Czasami jest to chwila zapomnienia, moment, który nic nie znaczył, ale jednak zmienił tak wiele. Często jednak dopuszczamy się zdrady, ponieważ związek, w którym jesteśmy nie spełnia naszych oczekiwań. W nowej relacji poszukujemy tego, czego nam brakuje: czułości, spojrzeń pełnym pożądania czy po prostu akceptacji. Przyczyną zdrady mogą być również nasze fantazje, których z jakiś przyczyn nie możemy lub nie chcemy realizować w obecnym związku. Przyczyn zdrady jest wiele i zazwyczaj są one bardzo złożone.

Kolejne pytanie: czy zdrada to naprawdę koniec? Czy musi oznaczać rozstanie, definitywne zakończenie wspólnego życia?
To, czy wybaczyć zdradę to oczywiście sprawa indywidualna. Decyzja jest uzależniona od okoliczności, rodzaju zdrady oraz tego, co w ogóle za nią uważamy. Dla jednych zdradą jest już spotykanie się z inną osobą, która się nam podoba. Dla drugich zdradą jest pocałunek. Inni jako zdradę określają tylko kontakt seksualny.
Podstawowe pytanie w tym temacie: czy zdradę można wybaczyć?
Tak, można. Nie każdy jednak to potrafi. Nie każdy jest w stanie żyć dalej z człowiekiem, który tak bardzo go skrzywdził.
Czy możliwe jest zapomnienie o zdradzie?
Raczej nie. To, co się zdarzyło już do końca będzie odbijało się echem na danej relacji. Nie da się wymazać tego zdarzenia z pamięci, zapomnieć o nim zupełnie. Życie po zdradzie to tak naprawdę życie ze zdradą w pamięci. Z czasem wspomnienie może się zatrzeć, ale nigdy nie zniknie zupełnie.

Jak żyć po zdradzie?
Gdy dowiemy się, że zdradziła nas najbliższa osoba, świat wali się nam w jednej chwili. Czujemy tak przeogromny ból, złość i rozczarowanie, a w umyśle pojawia się to jedno, uporczywe pytanie: „Dlaczego ja?”.
I nie znajdujemy na nie odpowiedzi.

Osoba zdradzona czuje się oszukana, upokorzona, pokrzywdzona, okłamana. Zdrada ma również bardzo niekorzystny wpływ na samoocenę. Pojawiają się bowiem pytania: „W czym ona była lepsza ode mnie?”, „Co dał jej tamten, czego nie dostawała ode mnie? Jestem aż tak złym mężem?”.

Wiele osób nie wyobraża sobie życia po zdradzie, przyznaje, że wolałoby żyć w nieświadomości niż mierzyć się z tym, co się stało.

To tak bardzo boli…
Nie oszukujmy się: zdrada zawsze boli i jest to zupełnie naturalne. Stojąc w obliczu takiego bólu i rozpaczy, mamy dwa wyjścia: rozstanie lub próbę naprawienia relacji. Żadne z tych rozwiązań nie jest łatwiejsze. Nie ma jednej, sprawdzonej metody na poradzenie sobie ze zdradą. Znając konsekwencje obu rozwiązań, możliwe jest podjęcie świadomej, dojrzałej decyzji.

W pierwszej chwili zazwyczaj nie wyobrażamy sobie wspólnego życia z daną osobą i chcemy, aby od razu zniknęła z naszego życia. Musimy jednak wiedzieć, że rozstanie czy rozwód to również przeżycia trudne i bolesne. Wyprowadzka ze wspólnego mieszkania, dzielenie się majątkiem, krzywdzenie dzieci, straty emocjonalne: to tylko niektóre konsekwencje odejścia po zdradzie. Często jednak nie mamy wyjścia. Jeśli partner czy partnerka nie wyraziła skruchy i chęci na odbudowę relacji, rozstanie jest przesądzone.

Wiele osób jednak dopiero po zdradzie uświadamia sobie, jak wiele mogło stracić i chce za wszelką cenę ratować związek. Aby do tego doszło, obie osoby muszą wyrazić chęć odbudowania relacji. Muszą być świadome tego, że przed nimi bardzo trudna droga, wymagająca poświęcenia czasu, cierpliwości oraz dania kredytu zaufania.

Osoba zdradzona może mieć nawyk ciągłego sprawdzania partnera, ale musi zrozumieć, że nieufność nie pozwoli im na szczęśliwe życie. Tylko zaufanie jest kluczem do naprawienia tego, co zniszczyła zdrada. Na początku może pojawiać się również próba „ukarania” zdradzającej osoby, na przykład poprzez spanie w oddzielnych pokojach czy brak czułości między partnerami. Należy pamiętać, że odbudowywanie związku po zdradzie nigdy nie może mieć charakteru takiego osobistego „wymierzania sprawiedliwości”. Jeśli osoba zdradzona decyduje się na drugą szansę, musi to być wybór świadomy i zmierzający do ratowania relacji. Pomocna może okazać się terapia małżeńska czy wizyta u psychologa.

Zostałam zdradzona / Zostałem zdradzony. Co dalej?
Pamiętaj, że nie jesteś sama / sam z problemem. Niezależnie od tego, czy się rozstaliście czy daliście sobie drugą szansę, skorzystaj z fachowej pomocy, na przykład psychologa. Rozmowa ze specjalistą okaże się oczyszczająca, pozwoli na lepsze zrozumienie tego co się stało i ufniejsze spojrzenie w przyszłość. Nawet po zdradzie można ją widzieć w jasnych kolorach. Choć to bardzo boli, może okazać się lekcją, kolejnym doświadczeniem, które oprócz łez niesie naukę, czyni nas silniejszymi, umacnia i uszlachetnia.

Czy wybaczyć po zdradzie: to pytanie przewodnie tego tekstu. Życie po takim doświadczeniu nigdy nie jest łatwe, niezależnie od tego, czy ukochana osoba zdradziła nas raz czy był to długotrwały romans. Aby poznać odpowiedź na to pytanie, warto dowiedzieć się, jakie są konsekwencje każdej z decyzji: zarówno odejścia jak i próby ratowania związku. Tak naprawdę jednak nikt nie otrzyma jasnej odpowiedzi na pytanie: co dalej, czy odejść czy wybaczyć. Nikt nie powie Ci, co masz zrobić, nie otrzymasz gotowego rozwiązania od mamy, taty, siostry, przyjaciółki, nawet psychologa. To nie och rola. Osoba stająca w obliczu takiego dylematu musi sobie na to pytanie odpowiedzieć w zgodzie z własnym sumieniem. Pozdrawiam, Monika.

Photo by Samantha Villagran from FreeImages

Monika Kornaś

Autorka o sobie:

"Studiuję psychologię na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. W wolnych chwilach piszę, fotografuję. Interesuję się filmem, podróżami, psychologią społeczną i rozwojową, kocham muzykę ( najlepiej na żywo ). Pracuję jako copywriter freelancer, piszę teksty na strony internetowe i artykuły tematyczne. I jeszcze złota myśl, która szczególnie mnie inspiruje: "Każdy człowiek jest jak Księżyc. Ma swoją drugą stronę, której nie pokazuje nikomu". Mark Twain